Ruiny dworu Rappardów - Nieszkowskich w Dzietrzkowicach

Budowę dworu rozpoczęła na przełomie XVIII i XIX wieku rodzina Mielęckich h. Ciołek. W końcu XIX stulecia ukończony  już wcześniej dwór znalazł się w wyniku koligacji rodzinnych w rękach rodziny Rappardów h. Koń. Hellena von Rappard (zm. 1949) otrzymała dwór w posagu, zawierając związek małżeński z Adolfem Nieszkowskim (zm. 1903).

W czasie II wojny światowej okupanci szczęśliwie oszczędzili podupadającą posiadłość, w której przechowywano dobra uratowane z innych pobliskich dworów. Dworu nie oszczędzili jednak w 1945 roku żołnierze Armii Czerwonej. Zrujnowany dwór zamieszkiwał do 1996 roku prawowity właściciel, wnuk Adolfa – Bogumił Nieszkowski.

Obok ruin dworu rozciąga się park podworski o powierzchni 1 ha. Odnaleźć tu można kamienną tablicę fundacyjną dworu z 1888 roku. W parku znajduje się również samotna mogiła nieznanego uczestnika powstania styczniowego, zmarłego we dworze. Na mogile posadzono niegdyś pamiątkowy dąb, który kilka lat temu został trafiony piorunem i ścięty.

Obecnie dwór pozostaje w ruinie. Stojące w nim niegdyś piece i kominki przeniesiono do Muzeum Ziemi Wieluńskiej w Wieluniu. Na terenie Dzietrzkowic zachował się również dawny młyn wodny Bezula, z resztkami urządzeń wodnych.